• Er is een tijd van komen en een tijd van gaan

    22 apr 2021
  • Er is een tijd van komen en een tijd van gaan

    Toen ik in het seizoen van 2004 – 2005 als leider begon had ik een paar wensen. Een van die wensen was om FZO naar een hogere klasse te brengen. Ik wilde graag dat we een stabiele derdeklasser zouden worden. Om daar te komen moesten er wel wat dingen veranderen. Dat was een grote uitdaging want in die tijd vonden de meesten de gezelligheid in het eerste bijna belangrijker dan het winnen van wedstrijden. Als je zelf ook wel van de gezelligheid houdt en dat zeker niet wilt veranderen is dat lastig. Onze club staat voor een goede en gezellige sfeer dat wilde ik ook zeker behouden. Maar als je soms met 10 man en in de winter zelfs wel eens met 6 man moet trainen dan wordt het lastig. Dus samen met de trainer(s) ging ik kijken wat er gedaan kon worden.

    Randvoorwaarden

    Een van de uitdagingen was het verbeteren van de randvoorwaarden. We hadden mooie wedstrijdkleding en trainingspakken maar dat was het dan ook wel. Af en toe mochten we voor de wedstrijd naar Café Betty Boop om een heerlijke broodmaaltijd te nuttigen. Om wat budget te kunnen creëren moesten en mochten we zelf dingen verzinnen. Dus hebben we wedstrijdballen laten sponsoren en zijn we het programmaboekje gaan maken met advertenties van sponsors. Waar de club zeker trots op mag zijn, zijn de vele sponsors ons willen steunen. Alles was dus zo verkocht en zo hadden wij ons extra budget gerealiseerd. Door teamactiviteiten te organiseren konden we meer van de spelers vragen waardoor de trainingsopkomst beter werd. Dus ook de wedstrijdprestaties werden beter en zo pakten we meer punten. Helaas was het nog niet genoeg om meteen kampioen te worden of via de nacompetitie te promoveren. Maar we maakten stappen en daar gaat het om.

    Commissies

    Om mijn wensen nog meer te kunnen verwezenlijken ben ik samen met Theo, Julio en Arjan de sponsorcommissie gestart. We wilden kijken hoe FZO meer sponsors kon krijgen. Al heel snel sloot Hafid hierbij aan vanuit de “Vrienden van FZO”. We wilden meer reclameborden langs de lijn en graag een scorebord, zodat het hoofdveld meer uitstraling kreeg. Goed voor de club maar zeker ook voor de spelers die op het veld staan. Daarnaast moest er qua organisatie ook wat gebeuren. Want het is heel makkelijk om dingen te vragen en te eisen maar zelf niets te doen. Daarom ben ik bestuurslid geworden. Dat was een grote ervaring voor mij. Ik was het niet altijd eens met hoe dingen gingen, ik denk dat ik soms ook wel eens te veel vroeg. Dan is het goed dat er mensen zijn die wat tegengas geven. Een mooie tijd met geweldige mensen die enorm veel voor de club overhebben, veel hebben gedaan en nog steeds veel betekenen voor de vereniging. Bij deze wil ik mijn dank overbrengen naar die bestuursleden van toen, maar ook naar al die bestuursleden die er nog zijn gevolgd. Een iemand wil ik speciaal noemen, meneer Beukhof. Ik was niet altijd makkelijk naar hem (of over hem) maar ik ben hem zeer gaan waarderen in de loop der tijd. Laten we eventuele verschillen van inzicht toen, maar op mijn jeugdigheid en onervarenheid houden.

    Resultaten

    Op zich ging het allemaal wel lekker tot goed. De sfeer was goed, zowel binnen als buiten het veld. Met de club ging het goed, elke seizoensopening en -sluiting was een groot succes. Alleen de echte resultaten bleven een beetje achter. We haalden vaak wel een periode maar konden er niet in slagen om op die manier promotie af te dwingen. We speelde hele mooie wedstrijden zoals tegen JSV uit (met een scorende Marcel Post) en tegen Bunnik (met de wereldgoal van Niels Gerestein). Ook de wedstrijd tegen Spakenburg voor de beker is memorabel, al was het resultaat niet goed. De krachtverhouding was natuurlijk veel te scheef, maar toch was het een mooie en gezellige dag om tegen zo’n grote club te mogen spelen. Maar ik denk dat één wedstrijd er bovenuit zal steken bij de meeste FZO-ers, en dat was natuurlijk de wedstrijd bij Eemdijk. Wat een happening was dat, de hele club liep uit, iedereen was er. ECHT GEWELDIG. Maar weer geen promotie…

    Dieptepunten

    Het was zeker niet alleen maar hosanna. Een moment dat ik de boel op scherp wilde zetten liep heel anders dan ik had verwacht. Hierdoor kwam de trainer ter discussie te staan en werden er stappen ondernomen waar ik niet op uit was geweest. Zo ook de korte duur van een trainer die ik hoog heb zitten (zeker ook als persoon). Mede door zijn werk kon hij het trainerschap niet meer blijven doen. Natuurlijk was ook het beëindigen van de samenwerking met Piet Schrijvers niet leuk, maar dat was helaas ook niet meer te houden. We waren eindelijk kampioen geworden met hem, maar we konden het niet vasthouden waardoor we gelijk weer degradeerden. Wat een klap was dat. Dus konden we weer opnieuw beginnen om te proberen naar de derde klasse te gaan.

    Kampioenschap

    Het kampioenschap met Piet Schrijvers was ongelofelijk. Natuurlijk alleen al dat wij zo iemand konden krijgen. Ook al heeft hij bij de “verkeerde” club gekeept, ik vind dat je iemand de eer moet geven die hij verdiend heeft met zijn prestaties. Wat een trainer en wat een persoon. Zoals hierboven al beschreven, was hij soms niet makkelijk maar ik heb zeker genoten van hem. Welke trainer krijgt ons ooit nog eens zo gek om op Koninginnedag te gaan trainen. De kampioenswedstrijd was geweldig, alles klopte die dag. Lunchen bij Betty Boop, het weer was goed, we speelden thuis en we hadden wat goed te maken tegen de tegenstander. We wonnen dik verdiend, waarna het feest kon losbarsten en wat een feest werd dat! Helaas degradeerden we het seizoen daarop, maar we hielden er toch vertrouwen in en gelukkig werden we daar ook voor beloond. De randvoorwaarden werden steeds beter. De selectie werd beter gebalanceerd. We zagen er echt goed uit met alle kleding, tassen en spullen die we hadden. En eindelijk was het weer zo ver, toch weer kampioen. Met weer een ongelofelijk feest. Gelukkig heeft het bij FZO nooit aan de sfeer gelegen en als er wat te vieren is al helemaal niet. Nu moesten we er ook voor zorgen dat we ons zouden handhaven. Door vele blessures ging het moeizaam maar we slaagden er wel in. En op dit moment kunnen we zeggen dat we een stabiele derdeklasser zijn. Het heeft een aantal jaar geduurd, maar toch. Ik ben dan ook super trots op wat we hebben bereikt. Met de hele club, want je doet het met elkaar, voor elkaar.

    Dankwoord

    Door de jaren heen hebben zoveel mensen geholpen om dit voor elkaar te krijgen. Ik weet, je moet altijd oppassen als je namen gaat noemen. Maar ik wil toch een paar mensen noemen die heel veel voor mij en natuurlijk voor de club hebben gedaan, die op de achtergrond zijn gebleven of juist niet. Arjan Brouwer, die mij vanaf het begin hielp om alles financieel goed te regelen en ook het geduld had om het mij uit te leggen. Ome Bas, hij stond altijd klaar om te helpen en wanneer er een probleem was had hij altijd wel een oplossing. Meneer Meijer, altijd goed voor een babbel en heel goed in je weer met beide benen op de grond te zetten wanneer je even in de hemel dacht te zijn na een goede wedstrijd. Ik begin met deze namen omdat deze geweldige mensen er niet meer zijn. Ze hebben mij veel geholpen en ze hebben zeker een grote bijdrage geleverd in hoe FZO er nu voor staat. Ik denk dat ze van boven tevreden en trots naar onze club kijken. De volgende mensen die ik wil bedanken zijn Wil Stuivenberg, van grensrechter tot gastheer, Wil stond er en deed het. Natuurlijk altijd klaar om zijn mening te geven maar een hart van goud. Jan van Koetsveld, “nee” komt niet in zijn woordenboek voor, alleen als ik zaterdags voor de zoveelste keer vraag om nog een laatste ronde. Meneer Beukhof, om de redenen die ik hier al boven benoemd hebt. Theo Oerlemans, die alles wat uit mijn mond kwam goed op papier kon zetten, de facturen maakt, de agenda bij hield en alles beter en rustiger kon verwoorden. Jeroen “Polly” Polling en Jan Beuving voor hun stukjes in het boekje. Hoe mooi zij kunnen schrijven hoef ik niemand te vertellen, maar dat het ze ook zo makkelijk afgaat verbaasde mij wel eens. “Sorry vergeten maar hij komt er zo aan, over tien minuutjes heb je het binnen”, echt geweldig. Zonder hen had ik het boekje zeker niet zo lang vol kunnen houden. SUPER BEDANKT

    De staf

    Je werkt elke dinsdag, donderdag en zaterdag met een staf van mensen die hun hele ziel en zaligheid erin stoppen. Grensrechters Wil Stuivenberg, Henk Teunissen en Chloe Claessens. Leiders Henk Hendriks, Arnold Spies, Johan Clomp, Willem van Denderen, Henri Meijer en Ron den Haan. Keeperstrainers Koen Foussert en Pieter Koster. De verzorging was ook goed geregeld mede door onze fysio Arjan Onland met zijn praktijk, wat een kerel. Ongelooflijk dat hij onze club wilde helpen, daar zijn we hem heel dankbaar voor. Natuurlijk mijn grote vriend verzorger Gerard Gouw (soms verdwaalden we nog als we naar Bunnik moesten rijden). Ook zorgde hij dat ik genoeg te eten kreeg voor de wedstrijd. Het was elke zaterdag weer een feest om met deze mensen op pad te mogen. Dan uiteraard de trainers die onze club hebben getraind. Wat een kwalitatief goede, gezellige en vriendelijke trainers konden we aantrekken. Niet altijd was de kwaliteit van de spelersgroep maximaal aanwezig, maar met hun fanatisme maakten ze veel goed. Wilco Nap, Fillie Kraak, Piet Schrijvers, Ben Altemuhl, Herman Scheurs, Jan Verburg en Remco Claessens, het was mij een eer en genoegen om met al deze mensen in de staf te zitten. Een groot compliment verdient natuurlijk de huidig trainer, Remco ''Pino'' Claessens. Ik dacht dat ik veel deed voor de club, maar wat hij over heeft voor de club is ECHT niet normaal. Niet alleen wat hij doet voor de selectie maar ook voor de jeugd, er is geen activiteit waar hij niet bij betrokken is. Ook als trainer is hij enorm gegroeid. Ik wil hem dan ook super bedanken voor zijn inzet als trainer en zeker ook als persoon.

    Spelers

    Ik wil ook alle spelers bedanken die voor onze club hebben gespeeld of nog spelen. Zij waren en zijn het gezicht van de club waar het eerst naar gekeken wordt. Hoe zetten ze zich in voor de club, zowel op als buiten het veld? Wat doen ze voor de club naast alleen maar voetballen? Helpen ze de club ook met andere activiteiten? De meesten waren altijd bereid om zich in te zetten. Mede door hun inzet hebben we de al eerdergenoemde mooie wedstrijden kunnen spelen. Wat heb ik genoten van jongens als Richard de Vries, Marcel Post, Marco Kooy, Jeroen Polling, Alex van Bruggen, Niels Gerestein, Mike van Essen, Danny ter Hoeve en Richard (RICHARD) Gouw. De soms onnavolgbare Lucien Brouwer (zowel op het veld als in de kantine) en alle andere jongens, te veel om op te noemen. De sfeer was altijd goed en niet alleen als we het goed deden, ook in mindere tijden gingen we goed met elkaar om. Ook zij hebben een grote bijdrage geleverd aan het FZO van nu.

    Sponsors

    De sponsors zijn zeker een belangrijke factor in het hele verhaal. Door hun medewerking en steun konden we groeien en bloeien zoals we wilden. Ze waren allemaal bereid om hun naam aan onze club te verbinden. Hun financiële steun hadden en hebben we hard nodig. Hoe mooi was het niet om het scorebord en de reclameborden langs het veld te kunnen realiseren. De mooie kleding, tassen, spullen en activiteiten die zij met hun steun mogelijk hebben gemaakt. Hoe mooi en gezellig was het om mijn “spreekuur” elke vrijdag in Betty Boop te houden. Of voor elke thuiswedstrijd het programmablaadje rond te brengen. Voor dit alles wil ik ze nogmaals SUPER bedanken.

    Supporters

    Wat een geweldige supports hebben wij. Ik kan mij zoveel uitwedstrijden herinneren waar wij meer supporters hadden dan de thuisploeg. Ik was een keer met een trainer aan het praten en die zei: “zelfs nu het slecht gaat hebben jullie zoveel supporters!”. Zulke dingen kreeg ik vaak te horen van tegenstanders. Wanneer we thuis speelden, waren de tegenstanders ook onder de indruk van de vele mensen en van de sfeer (en daarna nog lekker met z’n alle feesten op de muziek van BB King).

    Als laatste

    Ben ik heel blij dat we zover gekomen zijn. De club staat er goed voor, zeker wanneer de nieuwe kantine en kleedkamers straks klaar zijn. We hebben een geweldige selectie staan en ook de andere elftallen zijn goed bezet en hebben kwaliteit genoeg om het niveau te behouden. In vele opzichten zijn we groeiende, wat natuurlijk ook weer uitdagingen met mee zich meebrengt. Waar dan ook iedereen zijn bijdrage aan moet leveren. Ik wil iedereen bedanken die mij en daarbij de club hebben geholpen en gesteund in al die jaren. SORRY als ik je naam niet genoemd hebt, ik heb ieders steun hard nodig gehad en gewaardeerd. Ik ga ervanuit dat de club op iedereen die mij gesteund heeft zal kunnen blijven rekenen!

     

    Met een sportieve groet, en nogmaals mijn dank aan iedereen,

    Leon Bijron